Simona blikt terug op haar vrijwilligersjaar in 2007

03/09/2020

‘We verwachten dat de wereld perfect is, maar dat is niet zo en dat maakt de wereld juist mooier.’
Simona blikt terug op haar vrijwilligersjaar in 2007 in De Ark

Simona was in 2007 een jaartje als vrijwilliger in De Ark Moerkerke-Brugge. Het jaar zette haar leven ondersteboven. Vandaag is ze getrouwd met een Belg, woont in Oudenaarde en heeft twee schatten van dochters. Tijdens de lockdown profiteerden we van de vrijgekomen tijd om een lang skypegesprek te hebben en kennis te maken met haar twee schatten van dochters. Lees even met ons mee.

-Wie ben je en hoe ben je in De Ark terecht gekomen? 

Ik ben Simona Zubaite en ik kom uit Litouwen. Tijdens mijn studie sociologie wou ik een soort van sabbatjaar nemen om mezelf en de wereld te leren begrijpen, daarom deed ik in 2007 een jaartje vrijwilligerswerk in De Ark Moerkerke-Brugge met ESC (European Solidarity corps). ESC is een subsidieprogramma van de Europese Unie. In dat jaartje in België leerde ik mijn huidige man kennen. Na mijn vrijwilligersjaar heb ik mijn studies verder afgemaakt in Litouwen om nadien terug te keren naar België. Ik heb een kleine drie jaar gewerkt als assistent in De Ark Moerkerke-Brugge. 

-Kende je De Ark al op voorhand?

In Litouwen was ik lid van Geloof & Licht, dat is een organisatie waar families met kinderen met een beperking en vrienden regelmatig samenkomen om leuke dingen te doen. Geloof & Licht staat dicht bij De Ark, het was hun grote droom om ooit naar De Ark te komen. Ik ben blij dat ik hun droom kon waarmaken tijdens mijn ESC-jaar.

-Met wie had je een speciale band in De Ark Moerkerke-Brugge?

Ik heb iedereen gedurende mijn tijd in De Ark leren appreciëren, maar ik had vooral een goede klik met Frank en Liesbeth. Ik weet nog dat Frank me heel open ontving en dat het gemakkelijk was om praktische dingen met hem te doen. We hadden een mooie band met elkaar. Ik kan niet goed verklaren waarom, maar het was gewoon zo.

De band opbouwen met Liesbeth heeft wat langer geduurd, maar uiteindelijk hadden we een goede vertrouwensband en ik kon haar mijn eigen verhaal en geheimpjes vertellen. We voelden elkaar ook goed aan. Het was fijn een maatje in de groep te hebben.

-Wat heb je geleerd van de mensen met een beperking?

Ik heb leren accepteren dat niemand perfect is en dat dat OK is. Ik heb dit op de eerste plaats voor mezelf geleerd. We verwachten dat de wereld perfect is, maar dat is niet zo en dat maakt de wereld juist mooier. De mensen met een beperking hebben me dat getoond, maar ik begin het nu pas echt te leren. Ik ben goed zoals ik ben.

Ik heb ook geleerd om opener in het leven te staan en mensen te accepteren zoals ze zijn. Natuurlijk zijn er mensen die je liever hebt dan anderen, maar ik heb er geleerd om met iedereen te leven en de kleine kantjes die ik niet leuk vind aan de ander te aanvaarden en er me minder aan te ergeren.

-Beïnvloedt dat hoe jij met jouw kinderen omgaat? 

Ik probeer die levenswijsheid ook door te geven aan mijn twee kinderen. Zo verwacht ik op school bijvoorbeeld niet dat ze de beste zijn, maar dat ze gewoon mee zijn en moeite doen. Ieder heeft zijn talenten. Vooral mijn oudste dochter ervaart veel sociale druk uit haar klas en wil in alles de beste zijn, ik probeer haar wat te temperen.

Mijn kinderen mogen ook zichzelf zijn. Zo mogen ze bijvoorbeeld zelf kiezen welke kleren ze aandoen. Elke mens mag zichzelf creëren, iedereen mag zijn zoals hij is. Ik let er natuurlijk op dat ze proper zijn, maar ik maak er geen toonpoppetjes van. Ik merk dat veel ouders daar toch anders mee omgaan.

-Waarom zou je een jaartje vrijwilligerswerk met ESC aanraden aan jongeren?

Tijdens zo’n jaartje vrijwilligerswerk in het buitenland leer je jezelf en de wereld echt wel kennen. Je leert er te houden van de wereld zoals die is en het mooie te zien van de kleine dingen. Doordat je in een ander land bent, word je weggeroepen van je gewoontes en wat je normaal doet. Je bent je houvast kwijt waarop je normaal terugvalt. Je komt in een vreemd milieu terecht waar je je moet aanpassen en je je eigen inbreng mag doen. Op die manier sta je meer open voor wat het jaar jou kan geven.

Ik was dat moment de enige vrijwilliger in de gemeenschap. Ik had veel vrije tijd waarmee ik niet goed wist wat te doen. Ik vond het belangrijk ook dingen buiten De Ark te doen. Zo ging ik vaak wandelen in Brugge, vooral ’s avonds omdat de stad dan zo mooi verlicht is. Ik ging ook vaker alleen op café en heb op die manier veel vrienden gemaakt. Ik heb er zelfs Renzo, mijn man ontmoet. We zijn getrouwd en hebben nu twee kinderen.

-Toen jij je vrijwilligerswerk deed, heette het programma European Volunteering Service, vandaag heeft dit programma van de EU European Solidarity Corps. Kan je vertellen hoe jij solidariteit in je project hebt beleefd?

Mensen met een beperking zie je niet zo vaak op straat, toch al zeker niet in Litouwen. Mensen hebben uit onwetendheid schrik van mensen met een beperking. Met De Ark en Geloof & Licht heb ik geleerd dat ik geen schrik meer hoef te hebben. Het mooie aan deze projecten vind ik dat mensen met een beperking naar de maatschappij worden gebracht en dat veel mensen in contact met hen kunnen komen. Ik vind dit een vorm van solidariteit waar mensen elkaar leren kennen.

Dankjewel, Simona, voor deze toffe nababbel. We zijn blij jou in 2007 te hebben leren kennen. Vriendschap blijft, dat maak je ons alvast duidelijk!

Zelf ook interesse in een vrijwilligersjaartje in De Ark ofeen ander project in Europa?

Meer info hier
Contacteer Anja

Onderwerpen