Volg hier de laatste update uit De Ark Oekraine

01/03/2022

Doneren voor De Ark Oekraïne kan op BE72 3631 4032 7516 
of direct online

Lees hier meer

Hoe de oorlog in de hoofden sluimert

De Ark in Lviv lijkt ogenschijnlijk normaal te functioneren. De vijf dagcentra zijn weer open, de mensen met een beperking gaan weer dagelijks naar hun werk, er wordt weer gelachen, gedanst en gefeest, ... Twee van de dagcentra zijn ondertussen in een ander deel van de stad ingericht omdat er geen schuilkelder in de buurt is of omdat de ruimte gebruikt wordt door het leger. Toch blijft de oorlog in de hoofden sluimeren. Vooral dat weegt door.

Iedereen kent er ondertussen wel iemand die gestorven is tijdens de gevechten. De opvang van vluchtelingen in het westen van Oekraïne loopt beter georganiseerd, maar het dicht op elkaar leven eist zijn tol. Kleine conflicten verhitten de gemoederen snel. Het luchtalarm gaat niet meer dagelijks, maar toch nog enkele keren per week zodat de oorlog nooit ver weg is. En er is de grote ongerustheid over de komende winter. Zal er elektriciteit en verwarming zijn?

Gelukkig kregen de assistenten de kans om vier dagen vakantie nemen in Slovakije om alle zorgen achter zich te laten. Het gemeenschapshuis wordt nu continu bewoond door vluchtelingen. Drie plaatsen zijn voorzien om er permanent te wonen, zes plaatsen zijn voor vluchtelingen op doorreis. Zo wonen er twee moeders met een zoon en een dochter met een verstandelijke beperking. Michailo uit Charkov werkt ondertussen mee op het dagcentrum.
De Ark Internationaal blijft in nauw contact met de gemeenschap zodat op de directe noden kan worden ingespeeld.

Olesia zegt opgelucht: “Deel kunnen uitmaken van deze internationale familie maakt voor ons een wereld van verschil.”

Ik vertelde haar dat de actie ‘Engel van de maand’, waarbij mensen uit Vlaanderen maandelijks doneren, een succes is. Ze straalde en maakte meteen plannen om bedankingskaartjes te laten maken. We hadden er allebei deugd aan om na een lange zomer bij te praten over De Ark, onze familie, het leven, … In De Ark staan de onderlinge relaties met elkaar centraal.

De oorlog is geen ver-van-mijn-bed-show, maar een concreet verhaal van concrete mensen. Doe je met ons mee?

07.06.22.

Hoe gaat het ondertussen in De Ark Oekraïne?

Lees hier hun brief.

Onze gemeenschappen in Lviv en Ternopil liggen in het gebied dat het verst verwijderd is van de vijandelijkheden, maar dat betekent niet dat wij de oorlog niet voelen. Veel vluchtelingen uit het oosten van het land zijn naar onze steden gekomen. Bijna elke dag horen we het geluid van sirenes die de luchtdreiging aankondigen. Soms wordt dit gebulder onderbroken door het geluid van explosies en, na de explosies, door de sirenes van hulpverleningsvoertuigen, tot uiteindelijk de stilte valt.

Tijdens de oorlog houden we allemaal van de stilte.

 

21.03.22

We vragen hen gewoon zelf hoe het met hen gaat

Op 21 maart, Werelddowndag, hielden we een online Talentenjacht samen met mensen uit De Ark Oekraïne, Vlaanderen en Nederland. We konden hen zèlf vragen hoe het met hen gaat nu het oorlog is. 

Roman droeg speciaal voor ons een gedicht voor:

Wie – trouw in de liefde
Wie – met eeuwige dromen
Wie – met oprechtheid om te werken
Wie – met vrijgevigheid om te zorgen
Wie – met een lied van hoop, van poëzie en dromen
De mens kan niet vliegen.
Maar vleugels wel. Vleugels kunnen vliegen.

Ліна Костенко (1930)

Ze vertelden over hun dagelijks leven onder de oorlog:

• Geen goede schuilkelders: De 5 dagcentra zijn gesloten omdat er geen goede schuilkelders zijn in de buurt van de dagcentra. Mensen blijven thuis en krijgen elke dag telefoon en zoomgesprekjes met de assistenten. Maar ook de mensen met een beperking bellen zèlf naar de assistenten om te vragen hoe het met hen gaat.
• Meer en meer luchtalarm: Voorlopig zijn er nog geen bommen of raketten op Lviv, wel is er meer en meer luchtalarm. Ze voelen de spanning stijgen. 
• Opvang van vluchtelingen met beperking: In hun gemeenschapshuis vangen ze 6 vluchtelingen op. Sommigen blijven maar voor één of twee nachten, anderen blijven langer. Ze vangen ook mensen met een beperking op. Eén gezin kon worden opgevangen in De Ark in Warschau.
• Inclusie: Voor veel vluchtelingen is dit hun eerste contact met iemand met een beperking. De psychotherapeut van de gemeenschap gaat regelmatig langs om aan die mensen uit te leggen wat een beperking is.
• Helpen waar ze kunnen: De telefoon staat overdag niet stil. Altijd is er wel iemand die hulp zoekt voor iemand. Zo helpen verschillende mensen met een beperking de vluchtelingen waar ze kunnen door voedselpakketten uit te delen, sommigen helpen camouflagenetten te maken voor het leger te maken.

17.03.22

Solidariteit met vluchtelingen - zoomgesprek met Olesia

Dankzij de donaties van vorig jaar kochten ze een professioneel varenyky-oven (vanenyky is het nationale gerecht, een soort van knoedels) om een takeaway-restaurant op te richten. Het toestel wordt nu gebruikt om varenyky gratis uit te delen aan vluchtelingen, op te sturen naar het front en aan al wie het nodig heeft.

Vluchten betekent alles achterlaten en opnieuw beginnen. Dit is extra moeilijk voor mensen met een beperking die speciale zorgen en een aangepaste omgeving nodig hebben. De meeste mensen leven in een soort van 'bevroren' toestand. Ze wachten af. 

Ons busje is aangepast om rolstoelen te vervoeren. Onze chauffeur vervoert nu met ons busje mensen met een beperking op de vlucht. 

De solidariteit is enorm. Zo is er een moeder met 3 kinderen waarvan er 2 in een rolstoel. Snel vluchten kunnen ze niet. Buren uit het appartementsblok brengen de twee kinderen elke nacht naar de schuilkelder om daar de nacht door te brengen. Van de Egidiusgemeenschap kreeg De Ark voedselbonnen voor haar leden, maar ze beslisten om die te delen met anderen die het meer nodig hebben.

14.03.22

Vluchtelingen met een beperking krijgen dankzij De Ark een warm onthaal in Polen

Een bus vol warme slaapzakken en materiaal vertrok vanuit De Ark Polen naar Lviv. De mensen uit De Ark aldaar deelden de slaapzakken uit aan wie er nodig heeft. Maar de bus kwam niet leeg terug naar Polen! Acht mensen, waaronder twee personen met een beperking en hun familie die werden opgevangen in het gemeenschapshuis van De Ark in Lviv, kwamen gisteravond gelukkig aan in Warschau en brachten hun eerste nacht door op een veilige en vriendelijke plek in De Ark aldaar. Welkom Victoria en Andriei.

 03.03.22

Gastvrij verwelkomen is een normale activiteit in de meeste arkgemeenschappen, maar voor De Ark Polen krijgen open deuren en vriendelijke gezichten een nieuw gevoel van urgentie. 

 
"Onze huizen ontvangen individuele mensen en gezinnen uit Oekraïne die voor een korte tijd blijven en dan verder gaan," zegt Agnieszka Karolak, nationaal verantwoordelijke van De Ark Polen. "We helpen ze zoveel als we kunnen. Vooral in het bieden van een warm welkom en het creëren van een veilige en vriendelijke ruimte, evenals het organiseren van logistiek voor de volgende fase van hun reis." 

Er zijn twee Arkgemeenschappen in het westen van Oekraïne, beide steden zijn voorlopig relatief ver verwijderd van de gewapende conflicten. "Mensen zitten thuis, kijken naar nieuws en bidden", zei een medewerker van De Ark Oekraïne. "Af en toe roept een alarmsirene mensen op naar schuilplaatsen en kelders te gaan. Iedereen wordt aangespoord om het licht uit te doen als het donker wordt. Mannen tussen de 18 en 60 jaar mogen het land niet verlaten." 

Het belangrijkste doel van iedereen vandaag in De Ark Oekraïne, is om te overleven en anderen te helpen overleven. De inwoners van beide steden, inclusief leden van onze gemeenschappen met en zonder verstandelijke beperking, proberen alles te doen wat ze kunnen om hun land te helpen. Het huis van onze gemeenschap in Lviv verwelkomde al enkele dagen geleden een groep uit Charkov in het Oosten. Vandaag (3 maart) kwamen kinderen uit Oost-Oekraïne die hun ouders hebben verloren in Ternopil. De stad organiseert veilige plekken voor hen om te verblijven.

Veel leden van onze gemeenschappen houden zich bezig met het bakken van brood en het bereiden van andere voedselproducten voor langdurige opslag. De mensen met een beperking uit beide gemeenschappen verblijven bij hun familie thuis. Ze zijn voorlopig allemaal veilig.

Ondanks de vele inspanningen van hulporganisaties worden gezinnen met een kind met een beperking vaak buitengesloten van hulp. Nochtans lopen ze extra gevaar en ondervinden ze meer moeilijkheden om te kunnen vluchten. De Ark springt in de bres.

"Onze gemeenschapsbussen worden geregistreerd en gebruikt om materiaal naar de grens te vervoeren en om mensen die de grens oversteken naar hun accommodatie te brengen," zei Agnieszka. "Als iemand zulke hulp nodig heeft, kan hij op ons rekenen."

De Ark Polen werkt ook mee om een noodopvang voor kinderen met een beperking op te zetten en is bereid ook zelf mensen met een beperking en hun familie te onthalen.

Een vriendin van De Ark uit Oostenrijk heeft haar huis in Slowakije, niet ver van de Oekraïense grens, aangeboden om 20 vluchtelingen te verwelkomen, inclusief mensen met meervoudige beperkingen. Het huis is goed uitgerust omdat ze zelf een dochter heeft met een ernstige beperking.

01.03.22

De Ark Oekraïne organiseert dagelijks online een gebed om vrede. Iedereen die wil kan hierbij aansluiten. De dagelijkse gebeden brengen elke dag tot 150 mensen over de hele wereld samen - het is een unieke en zeer eenvoudige manier om onze verbondenheid uit te drukken en te bidden voor vrede allemaal samen. U kunt aansluiten, elke dag tussen 19u en 20u30. De mensen met een beperking uit Oekraïne zijn de dragers van dit gebed en vertellen hoe het met hen gaat. Het meeste is in het Oekraïens met nu en dan een korte vertaling naar het Engels.

Doe mee op https://us02web.zoom.us/j/85425574747 - Vergadering ID: 854 2557 4747 - Passcode: 797725

28.02.22

Basia Wójcik, internationaal vertegenwoordiger van De Ark, meldt:

“Tot nu toe zijn noch Lviv noch Ternopil – waar onze gemeenschappen zijn gevestigd – aangevallen, ze zijn allemaal veilig. Alle burgers, inclusief onze gemeenschapsleden, zijn gestopt met werken. Dit betekent dat onze gemeenschap – die enkel dagbesteding aanbieden – dicht zijn. Mensen zitten thuis, kijken naar het nieuws en bidden. De 2 gemeenschapsverantwoordelijken proberen online bijeenkomsten te organiseren, maar weinig mensen hebben een computer en ook internet is niet meer betrouwbaar. Het normale functioneren in de steden is gestopt. Het openbaar vervoer is beperkt. Alleen supermarkten en apotheken zijn open. Er is een tekort aan brood in Lviv, maar er is nog ander eten beschikbaar. Mensen hebben ook spullen in huis. Van tijd tot tijd roept een alarmsirene mensen op om naar hun schuilplaatsen en kelders te gaan. Iedereen wordt verzocht het licht uit te doen als het donkerder wordt. Universele dienstplicht in het leger is afgekondigd: mannen tussen 18 en 60 mogen het land niet uit.”

L’Arche Kovcheh (Lviv, Oekraïne) verwelkomde 6 vluchtelingen uit Oost-Oekraïne. L'Arche-gemeenschappen in Litouwen en Polen hebben ook een plaats van welkom geboden aan leden van Oekraïne. Een teken van solidariteit onder onze gemeenschappen!  

23.02.22

Vandaag zijn de ogen van de hele wereld op Oekraïne gericht. Basia Wójcik, internationaal gezant, schrijft:

“Onze twee gemeenschappen - de oudere en beter bekende L'Arche Kovcheh in Lviv en het jongere L'Arche Project in Ternopil - bevinden zich in het westen van het land. Voorlopig is iedereen veilig, hoewel zeer bezorgd over de situatie. Vooral omdat hun buren, familieleden en vrienden de afgelopen jaren in de frontlinie hebben gevochten en gesneuveld. Toen ik de gemeenschappen bezocht, was ik getuige van begrafenissen, foto's van gevallen jonge mannen en zag ik vrouwen netten weven om het leger te camoufleren. Op dit moment is het spook van de oorlog nog angstaanjagender.

Mensen uit de gemeenschap zijn bezorgd, maar proberen een normaal leven te leiden. Dit is wat Olesia, de gemeenschapsverantwoordelijke van L'Arche Kovcheh in Lviv zegt: 'Ik lijk in 2 realiteiten te leven terwijl het leven zoals gewoonlijk door lijkt te gaan, werk-vergaderingen-lach-vrienden, en ondanks dit constante gevoel van angst. We bereiden ons voor op gebrek aan water, licht en internet en checken elke minuut het nieuws. (...) We maken nog steeds grootse plannen voor de toekomst, ondanks dat alles er vandaag zo fragiel uitziet. Het is moeilijk te zeggen wat er morgen gaat gebeuren.’